Karbon analizi (CO2 analizi veya karbonat analizi olarak da adlandırılır), çeşitli numune malzemelerindeki toplam karbon içeriğini veya farklı karbon fraksiyonlarının içeriğini belirlemek için kullanılır.
Toplam karbon (TC), toplam organik karbon (TOC) veya toplam inorganik karbon (TIC) konsantrasyonlarını ölçmek için kömür, kok kömürü, petrol, ikincil yakıtlar, kireç taşı, taşlar, cevherler, küller, bitkiler ve topraklar üzerinde gerçekleştirilir.
Yanma analizörleri ile karbon analizi, aşağıdaki adımlardan oluşan standartlaştırılmış bir yöntemdir: numunenin tartılması, gerekirse hızlandırıcıların eklenmesi, örneğin bir oksijen akımında yanması ve yanma gazlarının, genellikle kızılötesi hücrelerle ölçülmesi.
Karbon analizi, üniversitelerde üretim kontrolü, gelen / giden mal denetimi, endüstriyel Ar-Ge ve bilimsel araştırmalarda kullanılan rutin bir süreçtir. Karbon konsantrasyonlarını ölçmek için çeşitli başka yöntemler vardır.
Bu kaynak metin hakkında daha fazla bilgiEk çeviri bilgileri için kaynak metin gerekli
Karbon analizi yöntemleri
Yanma analizörleri ile karbon analizinin yanı sıra karbon içeriğini belirlemeye yönelik diğer yöntemler, kulometri, gravimetri, ICP, kıvılcım spektroskopisidir. Her yöntemin kendine özgü güçlü ve zayıf yönleri vardır, ancak yanma analizi dahil hepsinin karbon için yaklaşık 0,5 ila 1 ppm'lik bir algılama sınırı vardır. Karbonun daha düşük tespit limitleri ancak kütle spektroskopisi ve yeterince eğitimli personel ile sağlanabilir.
Doğru uygulandığında yanma analizi, özel eğitimli personel gerektirmeden geniş bir ölçüm aralığında (1 ppm'den% 100'e kadar) karbon içeriğini kolay, hızlı ve güvenli bir şekilde sağlar. Yanma analizi DIN, ISO, ASTM gibi çeşitli ulusal ve uluslararası standartlara uygundur.
Fraksiyonel karbon ve su analizi
Toplam karbon içeriğinin analizinin yanı sıra, tek karbon fraksiyonlarını belirlemek de mümkündür. Ölçüm işlemi sırasında çok fazlı bir analiz cihazında yanma sıcaklığını değiştirerek farklı karbon ve su fraksiyonlarını tespit etmek mümkündür. İkincisi, numunenin neminden ve organik C-H bileşiklerinin oksitlenmesinden kaynaklanır. Çeşitli karbon (TOC, TIC, TC) ve su (nem, kimyasal olarak birleştirilmiş su) fraksiyonları farklı yanma sıcaklıklarında tespit edilir.
İlgili standartlarda da açıklanan karbon fraksiyonlarını belirlemenin bir başka yolu da asit kullanımıdır. Numune asit ile karıştırılır ve ardından karbonattan gelen karbon dioksit ölçülür (TIC) veya geri kalan organik olarak bağlı karbon (TOC). Yanma analizörleri de bu diferansiyel ölçüm için uygundur.
